Thuisgevoel van mensen met een
beperking in uw stad of gemeente

thuisgevoel van mensen met een beperking in uw stad of gemeente

Voelen personen met een beperking zich thuis in uw stad of gemeente?

Personen met een beperking ervaren nog steeds veel obstakels om volwaardig te kunnen deelnemen in de samenleving. Als lokaal bestuur hebben jullie de kracht om uw stad of gemeente een plek te maken waar iedereen zich thuis voelt!

Alles begint met een constructieve dialoog en een goede afstemming tussen lokaal beleid en hun inwoners. Kom via zes lokale thema’s samen tot concrete actiepunten: laat uw beleid hiertoe inspireren met prikkelende verhalen, boeiende vragen, goede praktijken, en meer.

Ondersteuning

Beleid en inspraak

Omgeving

Integrale
toegankelijkheid

Ontmoeting
en verbinding

Zelfregie

“Er is soms wel een lezing of zo, maar dat is er wel in de avond. Ik denk dan van “ja”, hoe ga ik daar geraken? Ik heb geen persoonlijke assistentie, dus ik ben echt van vrijwilligers afhankelijk.”

“Noor gaat zo graag de stad in, maar er zijn overal kasseien, hobbel hobbel, dan doet haar rug zeer. De terrassen zijn allemaal verhoogd met trappen. Er is maar één toilet die rolstoeltoegankelijk is.”

“Die zichtbaarheid, ge moet naar buiten gaan en wat dan? Het is onze plicht om dat te doen vind ik. Als wij dat niet doen, doet niemand het. Als iedereen zwijgt… dan gebeurt er niets. Ge moet opkomen voor uzelf, om dingen te bereiken.”

“De weg terug vinden in het station, als ik in een andere stad ben dan is dat niet zo vanzelfsprekend. Dan moet ik het soms vragen. Maar meestal kom ik er wel. Op onbekende plaatsen moet ik soms vragen waar spoor zoveel of zoveel is, maar ik heb een mond gekregen voor iets.”

“Dat is mijn droom nu, dat ik op woensdagnamiddag één, twee, of maximum drie jongeren met autisme tussen 10 en 13 zoiets, da’ s mijne leeftijdsgroep eh, kan opvangen en daarmee iets kan doen. Ik ben nogal handig, iets knutselen, houtbewerking, elektronica… Omdat ik weet dat die jongeren dat er veel te weinig aanbod is.”

“Een doof persoon die heel graag een cursus wil volgen, gewoon uit interesse, voor het plezier, als hobby, zoals computervaardigheden bijleren, een cursus Frans, Engels… Ja, daar krijg je geen tolkuren voor.”

Elke

Elke is een vrouw van 36 jaar, ze heeft een visuele beperking. Elke komt graag buiten, ze woont dan ook in een stad met een groot aanbod aan cultuur en vrije tijd. Ze gaat wel eens naar een lezing of gaat iets gaan drinken met vrienden. Hoewel Elke zeer zelfredzaam is, zijn er toch verschillende zaken waarbij ze niet om de ondersteuning heen kan.

Ludwig

Ludwig is een mondige man in de zestig. Hij zetelt in de adviesraad voor personen met een beperking in zijn gemeente. Ludwig heeft twee beenprotheses en is, hoe hij het zelf zegt: “rolstoelgebonden”. Deelnemen en zijn stem laten horen in het beleid van zijn gemeente, vindt hij niet alleen een vanzelfsprekendheid, voor hem is dit zijn plicht.

Luc

Luc is iemand die zeer actief is bij doof Vlaanderen. Hij wordt soms koppig genoemd door zijn vrienden, zelf noemt hij dit eerder eigenzinnig en gedreven. Luc geniet van samenzijn en dingen doen, maar gaat vaak niet in op uitnodigingen in zijn buurt. Zijn tolkuren zijn beperkt, hij is genoodzaakt deze op te sparen voor in het ziekenhuis of bij de dokter.

Melissa

Melissa, 19 jaar, heeft een verstandelijke beperking. Ze is recent gaan wonen in een inclusief cohousing initiatief, daar leert ze onder begeleiding zelfstandig wonen. Nu ze een stuk verder van huis woont, is ze aan het leren om op zichzelf ergens te geraken met het openbaar vervoer.

Arjan

Arjan is 45 jaar, hij heeft autisme. Hij is papa van twee jongens, 10 en 12 jaar. Met zijn vrouw en kinderen woont hij in een kleine gemeente. Zijn oudste zoon voetbalt, en volgens Arjan voetbalt hij goed. Op zaterdag is het regelmatig match en als trotse papa zit hij altijd in de tribune. De match zelf vindt Arjan super, alles rond de match echter, iets minder.

Noor

11-jarige Noor zit in een rolstoel, ze is een vrolijke meid die graag bezig blijft en veel op pad gaat. Noor en haar mama botsen tijdens uitstappen op heel wat letterlijke en figuurlijke drempels. De mama van Noor vertelt dat een dagje de stad in trekken niet altijd van een leien dakje loopt.

Thuisgevoel van mensen met een beperking in uw stad of gemeente